جزایر گالاپاگوس

جزایر گالاپاگوس مجمع الجزایری در ۹۷۲ کیلومتری غرب کشور اکوادور در اقیانوس آرام میباشد و از ۵ جزیره ی اصلی که بسیار به خط استوا نزدیک هستند تشکیل شده است . نام جزایر اصلی آن عبارت است از : ایزابلا ، فرناندینا ، سان کریستوبال ، سان سالوادور و سانتاکروز . این جزایر به عنوان یکی از شگفتی های طبیعی دنیا شناخته میشوند و علاوه بر این ، گالاپاگوس از ۸ جزیره ی کوچک و حدود ۴۰ جزیره ی صخره مانند نیز برخوردار است . بزرگترین شهر مجمع الجزایر گالاپاگوس شهری با نام پورتو آی ارا میباشد که در جزیره ی سانتاکروز واقع شده است . این مجمع الجزایر به عنوان استانی در اکوادور شناخته میشود که حدود ۴۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد و بخاطر دانشمند مشهور چارلز داروین که در قرن نوزدهم به آنجا سفر کرد و جرقه ی نظریه ی تکامل تدریجی انسان در مغزش شعله ور شد بسیار معروف است .

جزایر گالاپاگوس از گونه های قابل توجه گیاهان و جانوران کمیاب برخوردار است و بخاطر دور از دسترس بودن بشر یغماگر همچنان زیبایی طبیعی خود را حفظ کرده است . ناموفق بودن شکارچیان برای شکار در این جزایر باعث شده تا گونه های زیادی از گیاهان و حیوانات مختلف در آنجا رشد کنند . بنابر این گالاپاگوس خانه گونه های بومی و منحصر به فرد زیادی از قبیل شیر های دریایی ، پنگوئن های محلی ، لاکپشت های سبز گالاپاگوس ، دولفین ها ، ایگوآنای دریایی ، مارمولک های گدازه ای ، نهنگ ها و کوسه ها و غیره میباشد . علاوه بر این انواع پرندگان دریایی نظیر کودن های آبی پا ، فلامینگو ها و همچنین پوشش های گیاهی متنوع مانند اسکالسی بومی ، درخت سرخس ، بروملیاس نیز در این جزایر وجود دارند . بعلاوه انواع نادری از پنبه ، گوجه فرنگی ، فلفل ، گل قهر کن نیز در آنجا دیده شده است . زندگی در زیر آب نیز بسیار متنوع و جالب است . در زیر آب میتوان انواع ماهی های بومی و پوشش های گیاهی فراوانی را مشاهده نمود و همین مسئله باعث شده تا گالاپاگوس در زمره ی عجایب زیر آب معرفی شود . فاکتور مهم دیگری که در گستردگی و تکامل گالاپاگوس اهمیت دارد آب و هوای آن میباشد که جزو مناطق گرمسیری و خشک است و تنها در دو فصل درجه حرارت ۱۶ درجه ی سانتیگراد ( ۶۱ درجه ی فارنهایت ) و ۲۸ درجه ی سانتیگراد ( ۸۲ درجه ی فارنهایت ) را دارا است و این دما برای زندگی گونه های مختلف گیاهی و جانوری بسیار مناسب است . حفاظت زیادی که از منطقه میشود باعث شده تا آنجا یکی از گرانبهاترین گنجینه های طبیعی کره زمین و یکی از آخرین پناهگاه های حیات وحش باشد .

جزایر گالاپاگوس در حدود ۵ میلیون سال پیش و در اثر فوران های آتش فشانی شکل گرفته است و تا امروز هم آتش فشان های فعالی در جزایر فرناندینا و ایزابلا وجود دارد . در سال ۱۸۹۲ گالاپاگوس به افتخار کریستوف کلمب به اسم مجمع الجزایر کولون نامیده شد و در سال ۱۹۲۴ اکوادور اولین قوانین حفاظت از جزایر گالاپاگوس را بنیان نهاد . در طول جنگ جهانی دوم دولت اکوادور به ایالت متحده آمریکا اجازه تاسیس پایگاه نیروی دریایی را در یکی از جزایر گالاپاگوس داد . در سال ۱۹۶۴ ایستگاه تحقیقاتی چارلز داروین در جزیره ی سانتاکروز تاسیس شد و در سال ۱۹۷۳ شهر پورتو بارکونیزومورنو به عنوان پایتخت گالاپاگوس بنا نهاده شد . در سال ۱۹۷۸ این جزایر توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی اعلام شد و در سال ۲۰۰۱ اندوخته های دریایی در اطراف گالاپاگوس نیز به این موارد پیوست . با وجود تمهیدات انجام شده برای حفاظت از محیط ، هنوز هم تهدید هایی برای این اکوسیستم وجود دارد که از آن جمله میتوان به گونه های گیاهی و جانوری خارجی نظیر گربه ها و بز های وحشی ، گله ی گاو ها و بز ها و موش های سیاه که به لانه ی لاکپشت ها حمله میکنند و گیاهان را میخورند اشاره نمود . از سال ۲۰۰۷ به بعد تلاش ها برای حفظ مجمع الجزایر گالاپاگوس دو چندان شد تا این اکوسیستم منحصر به فرد برای همیشه از خطر نابودی حفظ باشد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: